Driakiew lśniąca

(Scabiosa lucida)

Swoją nazwę zawdzięcza zapewne liściom, które są błyszczące. Jest to niewielka bylina pochodząca z górzystych rejonów Środkowej i Południowej Europy (Alpy, Karpaty, Pireneje). Można ją spotkać również w naszych polskich górach – Sudety, Tatry, Pieniny i Wschodnie Karpaty. Wszędzie zasiedla skaliste zbocza, kamieniste osuwiska, zwykle na podłożach wapiennych.
Tworzy niewysokie kępki liściastych rozet. Liście w rozetach mają jajowaty kształt, są karbowane i lśniące. Jedynie te łodygowe są pierzaste. Kwitnie latem, na przełomie VII-IX. Typowe dla driakwi kwiatostany o purpurowoliliowej barwie są płaskie, do 4 cm średnicy. Jak większość roślin tego rodzaju nie ma wielkich wymagań. Słoneczne stanowisko i niezbyt urodzajna, kamienista i umiarkowanie wilgotna, wapienna gleba to wszystko. W porze kwitnienia osiąga około 30 cm wysokości, więc na rabacie powinna znaleźć się w pierwszym szeregu. Słoneczny skalniak to także dobre dla niej miejsce. Zimuje bez problemu.