Przetacznik siwy

(Veronica incana)

 

Zaskakujący gatunek przetacznika, niezwykle cenny i rzadko spotykany w uprawach. Zaskakujące jest przede wszystkim wybarwienie liści a także sam pokrój rośliny, niespotykane u żadnego innego gatunku. Jego naturalne środowisko to kamieniste zbocza i stepy, skały i suche sosnowe lasy na terenie Europy i Azji, aż po Japonię. Cała roślina, zarówno pędy
jak i liście, pokryte są kędzierzawymi, krótkimi, białymi włoskami, które nadają jej srebrzystą barwę. Pod ziemią roślina wytwarza zdrewniałe kłącze, z którego wyrastają okazałe rozety jajowato- podługowatych, niemal 10 cm długości liści.
Z nich wyrastają wysokie, sztywne, rzadko ulistnione, prawie nierozgałęzione pędy, zakończone wysokim kłosowatym kwiatostanem o ciemnoniebieskiej barwie. Kwiaty, jak to u przetacznika, zaopatrzone są w długie słupki i pręciki, więc wyglądają nieco puszyście. Kwitnie latem na przełomie czerwca i lipca. Dla prawidłowego wybarwienia a także właściwego rozwoju wymaga mocno nasłonecznionego stanowiska z bezwzględnie przepuszczalną, raczej suchą i niespecjalnie zasobną glebą o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym. Jest rośliną odporną na suszę i niekorzystne warunki. Nie toleruje zaś podłoża zwięzłego i wilgotnego. Nie wymaga specjalnej opieki, poza usunięciem przekwitniętych kwiatostanów (ścinać maksymalnie blisko podłoża). W odpowiednich warunkach zimuje bez zastrzeżeń.