Ożanka górska

(Teucrium montanum)

 

Niezwykle rzadko spotykana zimozielona krzewinka. W naturze rośnie na suchych, skalistych i kamienistych miejscach, zboczach gór, piargach, zwykle na podłożu wapiennym w południowo-wschodniej części Europy, na Ukrainie, w Afryce i Azji Mniejszej - w Polsce w Tatrach i Pieninach. Jej silnie rozgałęzione zdrewniałe u podstawy pędy tworzą z czasem rozległe dywany. Pokryte są krótkimi, prostymi, białymi włoskami. Wąskie liście o lancetowatym kształcie są skórzaste,
pokryte od spodu gęstym kutnerem. Żółto-białe liczne kwiaty zebrane w szczytowe główki rozwijają się od czerwca
do sierpnia. Wymaga słonecznego stanowiska z suchym, kamienisto-żwirowym podłożem o odczynie zasadowym, zawierającym wapń. Jest długowieczną rośliną o niewielkich potrzebach ale dużych walorach ozdobnych. Dobrze rośnie
na słonecznych skalniakach, pochyłościach lub skalnych tarasach. Ziele ożanki górskiej jest surowcem leczniczym.
Napar stosowany jest w nieżytach przewodu pokarmowego, biegunkach, nerwicy żołądka, infekcjach bakteryjnych
i niedokrwistości. Całkowicie mrozoodporna.