Lnica alpejska

(Linaria alpina) 

    Rzadko spotykana roślina do ogrodów skalnych o niskim, zwartym pokroju. Jej ojczyzną są góry południowej i środkowej Europy - piargi, moreny, skalne zbocza na wysokości 1500 - 3000 m n. p. m. Rozgałęzione, pokładające się pędy zebrane są w niewielkie kępy. Liście owalne, lancetowate pokryte woskowym nalotem o sinozielonej barwie. Kwitnie latem. Gęste kwiatostany rozwijają się na szczytach pędów. Niezwykłej barwy kwiaty - niebieskofioletowe z jaskrawo pomarańczowym sklepieniem zebrane są w niewielkie grona. Kwitnie bardzo obficie aż do początków jesieni. Ma bardzo skromne wymagania - jeśli można tu mówić o wymaganiach. Miejsce z dużą dawką słońca ale raczej chłodne lub przynajmniej osłonięte od gorących promieni słonecznych. Podłoże żwirowo- kamieniste, raczej suche lub lekko wilgotne. Korzeni się głęboko więc niezbędny jest solidny drenaż. Nie toleruje przesadzania. Nie jest rośliną długowieczną, czasem dwuletnią. W optymalnych warunkach daje samosiew. Mrozoodporna.