

Nr Kat. BL0358-P9
Zdjęcia poglądowe - służą ogólnej prezentacji danej rośliny. Wszelkie prawa są zastrzeżone. Kopiowanie zdjęć i tekstów bez zgody autora jest zabronione.
Ta piękna roślina pochodząca w pn-zach Himalajów w naturze jest podkrzewem, rosnącym w liściastych lasach. W naszych warunkach klimatycznych zachowuje się jak bylina. Jej części nadziemne najczęściej przemarzają a wiosną odbija z korzeni, tworząc bardzo dekoracyjną przez cały sezon, zwartą kępę wyprostowanych, pustych wewnątrz pędów. Na nich zawieszone są dość duże, soczyście zielone liście o sercowatych kształcie. Już w takiej postaci przyciąga uwagę.
Ale prawdziwą ozdobą są rozwijające się późnym latem piękne kwiatostany o zdecydowanie egzotycznym i niepowtarzalnym wyglądzie. Długie zwieszające się grona, w których ozdobą są otaczające niewielkie białe kwiaty listki podkwiatowe o pięknej burgundowej barwie. O tej porze roślina jest zachwycająco piękna. Okres kwitnienia trwa w zależności od pogody od lipca do końca sierpnia.
Najlepsze dla niej stanowisko to miejsce słoneczne, ciepłe, osłonięte od zimowych wiatrów. Jest dość tolerancyjna w kwestii podłoża ale najbardziej odpowiada jej gleba zasobna, przepuszczalna i stale, umiarkowanie wilgotna - wszak to roślina leśna. Późną jesienią pędy należy przyciąć na wysokość około 5 oczek a nasadę krzewu okopcować kompostem (jak krzewy róż). Wiosną po rozgarnięciu kopca przemarznięte części pędów należy przyciąć aż do pierwszego żywego oczka a czasem nawet do podłoża. Nie należy obawiać się cięcia, gdyż lejcesteria kwitnie na tegorocznych pędach. Jest rośliną mrozoodporną - według literatury do strefy USDA 7a (około -18 st.C). Ze względu na niebanalny wygląd zasługuje na wyeksponowane stanowisko w ogrodzie. Kwiaty nawet przekwitnięte są bardzo dekoracyjne a odwiedzającę je w porze kwitnienia liczne owady sprawiają, że wytwarza ogromne ilości nasion. Karmienie ich to dla rośliny ogromny wysiłek, przez co nie jest w stanie przygotować się do naszej zimy. Lepiej więc usunąć większość przekwitniętych kwiatów zostawiając jedynie kilka pierwszych, z których można zebrać nasiona. Tylko nasiona z pierwszych kwiatów mają szansę dojrzeć w pełni.