

Nr Kat. BK0326-P9
Zdjęcia poglądowe - służą ogólnej prezentacji danej rośliny. Wszelkie prawa są zastrzeżone. Kopiowanie zdjęć i tekstów bez zgody autora jest zabronione.
Kosaćce - zwane popularnie irysami, to temat rzeka. Tak najprościej możemy je podzielić na bródkowe i bezbródkowe
(czyli te, które mają pasek krótkich włosków na płatkach i te, które go nie mają). Bródkowe najczęściej nazywane są kosaćcami a bezbródkowe irysami. Wszystkie zaś należą do jednego rodzaju z łac. Iris czyli kosaciec.
Taki mały misz-masz na początek.
Do rodzaju należy ponad 300 gatunków rozprzestrzenionych na półkuli północnej. Zasiedlają różne stanowiska, w różnych klimatach, dlatego mają różne wymagania. Jednak zdecydowana większość wymaga stanowisk słonecznych, z umiarkowanie wilgotnym i przepuszczalnym podłożem, choć są i takie, które wymagają miejsc ocienionych i bardzo wilgotnych. Różnice dotyczą także podłoża - od gleb ciężkich, żyznych po suche i ubogie. Trudno jednak wyobrazić sobie ogród bez kosaćców.
Są powszechnie lubiane i chętnie uprawiane w ogrodach. Jeśli dodamy do tego odmiany, otrzymamy tysiące, może dziesiątki tysięcy rozmaitych kształtów, kolorów, wysokości itp. Pozornie są roślinami łatwymi w uprawie. Niby tak a jednak nie do końca. Często nie spełniają naszych oczekiwań, czujemy się rozczarowani. Fakt, że nie chcą rosnąć w naszym ogrodzie wynika najczęściej z nieprawidłowej uprawy. Zanim zdecydujemy się na wprowadzenie ich do ogrodu warto zapoznać się
z nimi, poznać ich wymagania i potrzeby oraz najważniejsze zasady dotyczące uprawy, by nie popełniać błędów, których skutki mogą być opłakane.
Teraz pozostaje już tylko patrzeć jak rosną i zachwycać się urodą ich kwiatów. Szkoda tylko, że kwitną tak krótko - to ich największa wada.
Wszystkie kosaćce są mrozoodporne i nie wymagają zabezpieczania na zimę.
Gatunek ten występuje zarówno w Europie jak i w Azji aż po Syberię. Wszędzie są to miejsca wilgotne, nad brzegami wód a nawet czasowo zalewowe, I to właśnie mówi nam czego potrzebuje do prawidłowego rozwoju, Stare wilgotnego, próchniczego podłoża na słonecznym stanowisku. Jest rośliną długowieczną, na jednym miejscu może rosnąć przez wiele lat. Sygnałem do tego, że trzeba go odmłodzić jest pusty środek kępy. A ponieważ jego kłącza tworzą mocno zbitą bryłę będzie potrzebny do tego ostry szpadel i trochę siły (może trochę więcej niż “trochę”). Jego wąskie liście są dość długie, początkowo ustawione pionowo, później przewieszają się łukowato. Kwitnie bardzo obficie w czerwcu i lipcu. Kwiaty w kolorze szafirowym, raczej drobne ale liczne i trwałe. W porze kwitnienia tworzą dużą barwną plamę.
Wysokość - 80-120 cm.
Kolor kwiatu - szafirowy
Pora kwitnienia - VI-VII
Stanowisko - słoneczne
Podłoże - żyzne, przepuszczalne, stale wilgotne, odczyn obojętny