Dzwonek alpestris

(Campanula alpestris, campanula allionii)

Dzwonek alpestris to dość trudna w uprawie i wymagająca bylina dla kolekcjonerów i wielbicieli ogrodów skalnych. Jest rośliną endemiczną występującą w Alpach Zachodnich, od Alp do Sabaudii ( Włochy- regiony Piemont, Valle d’Aosta, Marche) na wysokości 2000 - 2900 m n.p.m. Gatunek pod ścisłą ochroną. Zasiedla tam wapienne skały, żwirowe gruzowiska morenowe.

Z silnie rozgałęzionego kłącza wyrastają niewielkie rozetki wąskich, lancetowatych liści, mocno owłosionych przez co nabierają niebiesko-szarej barwy, o pofałdowanych krawędziach. Pędy kwiatowe wyrastające z rozetek są niskie 3 -10 cm, gruczołowato owłosione. Liście na pędzie są krótkie, ułożone blisko siebie. Latem na szczycie pędu rozkwitają pojedyncze duże dzwonkowate kwiaty o niebiesko - fioletowej barwie, szeroko rozwartych i o podwinięty płatkach. Dzwonek ten wymaga słonecznego jasnego ale chłodnego stanowiska. Na tym właśnie polega trudność w uprawie. Jednak najważniejsze dla niego jest podłoże - doskonale przepuszczalne, zawierające drobne kamienie, żwir, piasek, wapień i niewielką ilość próchnicy, która utrzyma niezbędną dla rośliny wilgoć. Nie toleruje stojącej wody zwłaszcza zimą. Całkowicie mrozoodporny.