Dzwonczyn vesovicii

( Edraianthus vesovicii R.Lakusic)

Rzadko spotykane w uprawie rośliny kolekcjonerskie, o których się mówi :

"Mogę powiedzieć, że zachowują się jak panie. Tylko jak. Są trochę nieodgadnione. Kiedy się uspokoją, dorastają i nic ich nie poruszy. Jeśli zaczną mieć swoje kaprysy, staną się furią, którą nie zawracasz sobie głowy. Często nie wiemy dlaczego. "

Dzwonczyn jest rośliną wieloletnią o niewielkim wzroście i pięknych dzwonkowatych kwiatach. Wszystkie znane gatunki zasiedlają górskie obszary Południowej Europy od centralnych Włoch i Sycylii do Półwyspu Bałkańskiego i Kaukazu. To niezwykle cenne rośliny do ogrodów skalnych, wymagające ciepłych i słonecznych stanowisk oraz mineralnych i przepuszczalnych gleb. Są odporne na niskie temperatury ale wrażliwe na nadmiar wody zimą - jak większość roślin pochodzenia górskiego.

Dzwonczyn vesovicii jest gatunkiem endemicznym, występuje jedynie w rejonie gór Prokletie (południowa Czarnogóra) w pasie od 1800-2000 m n.p.m., gdzie zasiedla skaliste półki skalne i gruzowiska. Tworzy niewysokie zaledwie 5-10 cm wysokości kępki ciemnozielonych wąskich liści. Latem na płożących pędach rozkwitają intensywnie fioletowe kwiatostany złożone z 2-3 wyjątkowo dużych kwiatów (3-5 cm). Niekiedy kwiaty są osadzone na pędach pojedynczo. Jest gatunkiem szczególnie wrażliwym na nadmiar wody. Wymaga słonecznego stanowiska i żwirowego podłoża zawierającego wapń. Wapń nie jest niezbędny ale dzięki niemu kwiaty pięknie się wybarwiają. Wytwarza silny system korzeniowy ( korzenie są grube, mięsiste), który ułatwia mu przetrwanie nawet w suchych warunkach. Nie oznacza to jednak, że nie potrzebuje wody.  Nie lubi przesadzania.Najlepiej sadzić go w ogrodach skalnych, - na skalistych skarpach lub półkach, w podłożu któro nie zatrzymuje wody a jedynie wilgoć. . Może być uprawiany w skalnym korycie lub donicy ale prawdopodobnie nie będzie tam długo gościł.