Jeżówka purpurowa pomarańczowa

(Echinacea purpurea)

     Można ją spotkać chyba w każdym ogrodzie. I nic dziwnego. Niezliczone ilości odmian, barw, kształtów kwiatu sprawia, że nie przestaje nas zadziwiać. Hodowcy prześcigają się w tworzeniu coraz to piękniejszych i wymyślniejszych odmian. Ale nawet te najprostsze, jednobarwne, o klasycznej formie kwiatów są pełne wdzięku i uroku. Są w ogrodach od zawsze i zawsze tam będą, ponadczasowe i uniwersalne.

     Nie wymagają wiele, kwitnąc przy tym niezawodnie do czasu, aż późna jesień zawita do ogrodu. Lubi miejsca słoneczne. ciepłe choć w półcieniu też będzie rosła i kwitła. Najlepsze dla niej są gleby przepuszczalne, żyzne, przeciętnie wilgotne. Dobrze znosi krótkotrwałe okresy suszy. Jeśli chodzi o zabiegi pielęgnacyjne to jest ich niewiele. Wiosną, po oczyszczeniu wystarczy zasilić roślinę dawką pełnoskładnikowego nawozu a jesienią usunąć przekwitnięte kwiatostany, chodź pozostawione na zimę będą źródłem pokarm dla ptaków (zwłaszcza dla pięknych szczygłów). Ścięte kwiaty można wykorzystać do suchych bukietów - są bardzo trwałe i dekoracyjne. Po kilku latach gdy zaczyna kwitnąć mniej obficie a kwiaty są coraz drobniejsze trzeba roślinę wykopać i podzielić. Zimuje bez zastrzeżeń.

Oferowana tutaj jeżówka to prawdziwa piękność. Nie wiem jaka to odmiana, o ile wogóle jest to odmiana. Mimo to jest cudowna. Jej kwiaty są bardzo duże, intensywnie pomarańczowe, osadzone na mocnych, grubych pędach. Dodatkowo jest najwyższą jeżówką, jaką to tej pory spotkałam - kwitnąca roślina osiąga nawet 140-150cm wysokości. I chociaż to dużo nie jest podatna na pokładanie, dzielnie opiera się silnym wiatrom i deszczom. Moje serce skradła w całości. Skąd się u mnie wzięła - nie pamiętam. Ale nie ma to żadnego znaczenia.