Trojeść krwista

(Asclepias incarnata) 

Kolejna z trojeści, czyli kolejna okazała i widowiskowa roślina. Ten gatunek (jak większość) pochodzi z Ameryki Północnej, ale jej siedliska to miejsca podmokłe, bagniste, brzegi rzek lub moczary. Czyli prawie wszystko wiadomo.
Tam, gdzie w ogrodzie mamy wilgotne gleby na słonecznym stanowisku trojeść krwista będzie się czuła jak u siebie w domu. Co prawda jej różowe, półkuliste kwiatostany pojawiające się przez całe lato są mniejsze niż u innych gatunków, ale za to rozwijają się na szczytach pędów i jest ich bardzo dużo. I jak magnes przyciągają owady, zwłaszcza motyle i pszczoły. Jest rośliną bogatą w nektar, więc bardzo wartościową dla naszych “mniejszych skrzydlatych braci”.
Trojeść krwista rozrasta się przez podziemne kłącza, korzeni się głęboko, ale utrzymuje zwartą formę. Kłącza nie rozłażę się, więc nie ma obawy – nie jest ekspansywna czy też inwazyjna. Tylko z ewentualnym przesadzeniem może być kłopot. Dlatego warto zastanowić się przed sadzeniem. Roślina jest dość wysoka, nawet do 150 cm wysokości w bardzo dobrych warunkach. Przeciętnie jest to jednak około 100-120 cm.
Nie jest szczególnie wymagająca. Słońce i wilgoć to jej dwie najważniejsze potrzeby. Poza tym urośnie nawet na glinie i to umiarkowanie zasobnej. Na glebach żyznych kwitnie słabo, ale za to liści będzie całe mnóstwo. Nie lubi suszy. Ta od razu objawia się żółknięciem i opadaniem dolnych liści, które są wąskie i lancetowate. To długowieczna roślina i potrzebuje sporo miejsca. Dopiero 2 – 3 letnie kępy stają się naprawdę atrakcyjne. Zimuje bez zastrzeżeń.