Tawułka chińska 'Purpurlanze'

(Astilbe chinensis) 

Tawułki to bardzo atrakcyjne, długowieczne byliny, naturalnie występujące we wschodniej Azji i Ameryce Północnej. Spotkać je tam można w wilgotnych lasach, górskich wąwozach lub przy brzegach potoków. 
To kępiaste byliny, w zależności od odmiany osiągają od 30 do 150 cm wysokości, z pierzastymi liśćmi ponad którymi unoszą się wiechowate kwiatostany w odcieniach bieli, różu i czerwieni. Kwitną od czerwca do września. Byliny te najlepiej czują się w półcieniu, w wilgotnej, żyznej i próchnicznej glebie o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Jeśli jednak zapewnimy im dostateczną ilość wody będą rosły nawet w pełnym słońcu. Należy pamiętać, że podłoże powinno być przepuszczalne, ponieważ tawułki nie lubią mieć zalewanych korzeni. Nie znoszą podłoża wapiennego i gliniastego. Ważne, aby obficie je podlewać podczas gorącego lata.Tawułki można sadzić w grupach (bo kiedy kwitną ich widok zapiera dech w piersiach), pojedynczo lub w pojemnikach. Trzeba pamiętać by nie sadzić ich pod drzewami, które płytko się korzenią i wysuszają podłoże np. pod brzozą.  Można także sadzić je wzdłuż ścieżek, co daje efekt uroczego kwitnącego żywopłotu. Nadają się obsadzania cienistych zakątków w ogrodzie lub brzegów zbiorników wodnych. Do ważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych należy ściółkowanie, które zapobiega wyparowywaniu wody z podłoża, obcinanie przekwitniętych kwiatostanów oraz odmładzanie. Po ok. 3 latach widać wyraźny spadek intensywności kwitnienia i dlatego warto roślinę wykopać podzielić i posadzić ponownie. Są w pełni mrozoodporne. Jesienią nie należy wycinć liści - przemarznięte stanowią dobre zabezpieczenia dla płytkiego systemu korzeniowego.  

Najważniejsze gatunki i ich charakterystyka
Tawułka Arendsa - Astilbe x arendsii
Z reguły zakwitają wcześniej VI-VIII niż inne odmiany, osiągają rozmiary od ponad 40 do 120 cm
Tawułka chińska - Astilbe chinensis
Zakwitają później niż większość tawułek Arendsa ( VII), są bardziej odporne na suszę, najlepiej ze wszystkich odmian znoszą nasłonecznienie, Wysokość 50-130cm
Tawułka japońska - Astilbe japonica
Tawułki zaliczane do tej grupy osiągają przeważnie około 1m wysokości
Tawułka całolistna - Astilbe simplicifolia
Należą tutaj tawułki zwarte, nisko rosnące
Tawułka Tunberga - Astilbe thunbergii
Zakwitają późno VII-VIII, osiągają rozmiary do około 120 cm, mają łukowato wygięte wiechy
Większość odmian tawułek to krzyżówki powstałe m.in. z następujących gatunków: tawułka chińska, tawułka japońska, tawułka pojedynczolistna, tawułka taquetii oraz tawułka Thunberga. Osobą, która przyczyniła się do popularyzacji tawułek i wprowadzenia większości ich odmian na rynek jest George Arends, niemiecki botanik. Do krzyżówek posłużyły mu cztery gatunki tawułek: japońska, chińska, Thunberga i astilboides. Tawułki wyprodukowane przez Arendsa, noszą jego nazwisko, stąd tawułka Arendsa.

Tawułka chińska 'Purpurlanze'

Tawułka chińska pochodzi (jak sama nazwa wskazuje) z Chin, Japonii, Koreii i Rosji. Jej siedliska to lasy i ich brzegi, łąki i brzegi rzek. Kłącza grube, łodygi pokryte drobnymi włoskami, liście pierzaste. Wiechy kwiatostanowe wysokie, do 37cm, delikatnie stożkowate o niemal poziomych rozgałęzieniach. U odmiany 'Purpurlanze' strzeliste, wysokie, purpuroworóżowe. Kwitnie na przełomie VIII-IX, osiągając około 100cm wysokości.