Petrokoptys pirenejski, sinolistny

( Petrocoptis pyrenaica, Petrocoptis glaucifolia, Silene glaucifolia)

 

Delikatna bylina do ogrodów skalnych, pochodząca z Hiszpanii (Kordyliera Kantabryjska), którą można spotkać w pęknięciach skał, na piargach, w centrum i na zachód od łańcucha, na wapiennych nawisach, od poziomu morza do 2000 m. Roślina nie tworzy rozety, natomiast z podstawy wyrastają liczne rozgałęzione pędy pokryte owalnymi, ostro zakończonymi listkami o dość grubej strukturze, pokrytymi woskowym nalotem. Stąd też inna jej nazwa petrokoptys sinolistny. 
To bardzo rzadka roślina o niewątpliwie ciekawym wyglądzie, w swoim środowisku jest endemitem. Kwitnie wczesnym latem rozwijając na końcach pędów różowe (w różnych odcieniach) kwiaty osadzone na długich szypułkach. Kwitnie z przerwami przez całe lato, czemu sprzyja regularne usuwanie przekwitniętych kwiatów razem z pędami. Po takim zabiegu kępka szybko się regeneruje i ponownie zaczyna kwitnąć. W uprawie ma dwa podstawowe wymagania – słoneczne stanowisko i wapienne podłoże (zawierające wapienne grys). Nie musi być zasobne, lepiej ubogie i słabo wilgotne, za to dobrze zdrenowane. Pięknie wygląda na skalnych półkach, gdzie tworzy efektowne nawisy. Zimuje bardzo dobrze.

Oficjalnie w ujęciach taksonomicznych petrocoptis to synonim silene, czyli lepnica. Jednak z uwagi na budowę kwiatu (petrocoptis to hermafrodyta, silene dwupienna) uznaje się petrokoptysa za oddzielny gatunek. Nie po raz pierwszy naukowcy nie mogą dojść do porozumienia.