Orlaja wielkokwiatowa

(Orlaya grandiflora) 

          To jedna z najpiękniejszych roślin jakie znam. Jest wprost oszałamiająca jakby pochodziła z niebiańskich ogrodów. Królewska i dostojna a jednocześnie delikatna jak ulotny motyl, który czasem zawita do ogrodu. Jakby w całości utkana rękę mistrza z najcenniejszej koronki. Koronkowe liście i koronkowe kwiaty tworzą wręcz nierealną, nierzeczywistą całość. A jednak są prawdziwe.
Ta niezwykle rzadko spotykana roślina to prawdziwy skarb. Mimo swojego wyglądu jest silna i wytrzymała. Przez całe lato czaruje śnieżnobiałymi, ażurowymi “serwetkami” kwiatów zebranych w płaskie baldachy rozwijające się na szczytach rozgałęzionych pędów. Całości dopełniają mocno pierzaste, trójkątne w zarysie liście. I aż trudno uwierzyć, że taka piękność ma tak skromne wymagania.
Wystarczy jej umiarkowanie, ale stale wilgotna i umiarkowanie zasobna gleba w miejscu słonecznym, choć równie dobrze czuje się w lekkim półcieniu. W szczytowej formie osiąga około 50 - 60 cm wysokości a mimo to jej dość cienkie pędy nie pokładają się - często same stają się podporą dla innych roślin. Pionową sylwetkę zawdzięcza swojemu silnemu korzeniowi który jest długi, pietruszkowaty i sięga głęboko. Miododajne kwiaty są masowo oblegane przez owady, więc praktycznie każdy zostaje zapylony. W efekcie zawiązuje się dużo kolczastych nasion, które pozostawione wyśmiewają się same dając początek młodym siewkom w następnym sezonie. Praktycznie traktowana jest jako roślina jednoroczna coraz częściej zdarza się, że zimuje w naszych ogrodach, co z pewnością może być powodem do radości.
Wspaniale wpisuje się w każdy rodzaj nasadzeń. I tych “królewskich”, wśród krzewów róż i tych naturalistycznych w formie dzikiej łąki. Wszędzie jest tak samo zachwycająco piękna. Ma jeszcze tą wyjątkową zaletę. Swoją niespotykaną urodą nie przesłania urody innych kwiatów. Wręcz przeciwnie - podkreśla ich wdzięki i sprawia, że całość wygląda magicznie.

PS. Dopisek z 26 luty 2021

Dziś (tj.26.02.2021) jest piękna pogoda, świeci słońce, więc udałam się na pierwszy obchód swoich "włości". I oto co zobaczyłam. Spod śniegu wyjrzały doniczki a w nich zielone sadzonki orlajii. Wygląda na to, że przezimowały. Mogę więc wysnuć z tego osobisty wniosek, że orlaja jest rośliną mrozoodporną, natomiast jest rośliną monokarpiczną tzn. po wydaniu nasion zamiera. Sadzonka, która jest pokazana na ostatnim zdjęciu to ubiegłoroczna samosiejka, którą pozostawiłam w doniczce na zimę pod chmurką, bez okrycia. I jak widać ma się całkiem nieźle. Śniegowa kołderka wystarczyła. A mrozy tej zimy były chwilami siarczyste. Mam nadzieję, że nie mylę się w swojej opinii co do mrozoodporności, ku radości tych, który planują zaprosić orlaję do swojego ogrodu.