Sadziec dęty 'Atropurpureum'

(Eupatorium fistulosum)

     Sadziec dęty, podobnie jak jego kuzyni to dużych rozmiarów bylina, niezwykle efektowna w porze kwitnienia. Jego ojczyzną jest wschodnia część Ameryki Północnej – tamtejsze wilgotne lasy i łąki.
Rośnie szybko osiągają do 2 m wysokości przy podobnej szerokości kępy (oczywiście po kilku latach). Jego pędy są sztywne, proste, nierozgałęzione, o purpurowej barwie, pokryte woskowym nalotem i ulistnione. Liście wąskie, lancetowate o ząbkowanych brzegach ułożone są na pędzie w okółkach. Zakwita środkiem lata. Różowo-lawendowe kwiatostany to okazałe wiechy złożone z mniejszych kulistych kwiatostanów. Średnica wiechy to nawet 30 cm. Kwiaty utrzymują się do września i są chętnie odwiedzane przez zapylacze.
To czego najbardziej potrzebuje to wilgoć w podłożu, szczególnie w okresie wegetacji. Od jej ilości zależy stanowisko. Może być zarówno słoneczne jak i lekko ocienione, jednak zdecydowanie lepsze będzie to pierwsze. Wiadomo jednak, że z wilgocią może być tu różnie. Oprócz wilgoci nie pogardzi też dostatecznie dużą ilością składników pokarmowych ale przy takich rozmiarach nie ma się co dziwić. Poza tym nie ma więcej żadnych wymagań, Pielęgnacja zaś ogranicza się w zasadzie do usunięcia pędów jesienią lub dopiero wiosną. Bo choć wytwarza duże ilości lekkich nasion nie zauważyłam by się na nasiewał. Zimuje doskonale.