Arcydzięgiel pachycarpa

(Angelica pachycarpa)

 

Dzięgiel pachycarpa nie posiada jeszcze polskiej nazwy, bo to mało znany u nas gatunek. Ale nie sądzę, by taki stan rzeczy utrzymał się długo i wkrótce zagości w wielu ogrodach. Roślina pochodzi z Półwyspu Iberyjskiego (Hiszpania i Portugalia) i podobnie jak inne gatunki dzięgla jest rośliną dwuletnią . W naturze zamieszkuje lasy, łąki i brzegi strumieni.
O ile w przypadku arcydzięgla olbrzymiego zachwycamy się głównie pięknymi kwiatami o tyle tu mamy dodatkowo wspaniałe liście - ciemnozielone, błyszczące, pierzaste, o łukowato wygiętych łodygach, zebrane krępy, niski kopiec. A biorąc pod uwagę to, że w pierwszym roku nie zobaczymy kwiatów to zielona kępa będzie piękną niebanalną ozdobą. W drugim roku na mięsistej, grubej, rozgałęzionej łodydze rozwiną się baldachy kremowo-zielonkawych kwiatów.
Dzięgiel pachycarpa jest znacznie niższą rośliną niż jego kuzyn, bo osiąga w porze kwitnienia około 100 cm wysokości. To zapewne dobra wiadomość dla posiadaczy mniejszych ogrodów. Pora kwitnienia przypada na pełnię lata między lipcem a wrześniem. Po kwitnieniu możemy spodziewać się dużej ilości nasion, bo kwiaty są masowo odwiedzane przez owady i roślina zawiązuje ich bardzo dużo. Oczywiście nie wszystkie są płodne ale można liczyć na kilka siewek. Nasiona można także zebrać i wysiać samemu w ciepłych domowych warunkach wiosną.
Może rosnąć zarówno w słońcu jak i w półcieniu. Zapewne duża ilość światła sprawi, że będzie niższy. Jest tylko jeden warunek – musi rosnąć w dość wilgotnym podłożu. Jak wiadomo w półcieniu łatwiej utrzymać takie warunki. Zwykła ogrodowa ziemia wystarczy w zupełności, byle nie była mocno gliniasta, zbita i ciężka.Jeśli zimą nie będzie zalegać w niej woda to Dzięgiel przezimuje bez problemu. Mróz mu niestraszny.