Adiantum powabne, wdzięczne ( Niekropień )

(Adiantum venustum) 

 Jedna z piękniejszych, niewielka paproć - wyjątkowo ozdobna i delikatna z wyglądu. Pochodzi z Himalajów. Przydomek ‘wdzięczny’ czy ‘powabny’ doskonale opisuje jej walory. Trudno o bardziej dekoracyjną, subtelną i co ważne łatwą w uprawie roślinę. Rozrasta się przez podziemne, cienkie kłącza, które u dorosłych okazów mają tendencje do odsłaniania się (wskazane jest ściółkowanie podłoża). Nie jest ekspansywna, początkowo rośnie powoli ale kiedy się zadomowić nabiera wigoru. Jej liście są częściowo zimozielone, osadzone na niewysokich, cienkich pędach, które przewieszają się łukowato. Bardzo wcześnie, bo już w kwietniu, pojawiają się pierwsze brunatne pastorały, które mogą być uszkodzone przez wiosenne przymrozki. Jak większość paproci lubi półcieniste stanowiska z próchnicą, leśną, stale wilgotną glebę. Źle znosi przesuszenie. Pięknie prezentuje się na półkach pomiędzy skałkami oraz jako runo w pobliżu drzew i krzewów. Dorosłe kilkuletnie okazy mogą tworzyć kępy o 5 metrowej średnicy. W zimniejszych rejonach naszego kraju warto okrywać ją na zimę jedliną. Jeśli nawet część kępy wymarznie to i tak szybko się regeneruje i odzyskuje dawny wygląd. Doskonale sprawdza się jako roślina okrywowa.